ἐπακοέω

ἐπᾱκοέω ?

1 be one's witness θεῶν κρατίστου παῖδες, ἐπακοοῖτε νῦν (coni. Bergk, falsis exemplis usus, cf. Schwyz., 1. 458: ἐπάκοοι νῦν codd.) O. 14.15